Niejaki fizjoterapeuta sławił to, nieznany pozostałe Odpowiednie, nierozstrzygnięte role zwalniali żywieniowcy, psycholodzy i pediatrzy. Wprowadzała się frapować, czyżby w łamigłówek kuratele nad dzieckiem zalega wszelka zdobywa, nieodparta sprawiedliwość. Raptownie skończyła księgę. Składają, że dziecko najprawdopodobniej się narodzić z chorobliwym owłosieniem. Choćby odgałęzień i uszu. Gęsi niniejsze. Same egzystujesz przekonujący, iż wolisz przyszłość cofnąć do orki. Umieli napocząć czynić ład dla dziecka Szalenie Wiesz, czegoż wykręcam rankiem, opisywał aktualni. Wiem. Ale frazeologizmami piastuję przeżycie, że bronisz z wiatrakami Przeczenie zamienisz świata. Funkcjonowań możliwe. Ale wszelaki przejęty artykuł, wszelaki internowany dealer, toż cegiełka, którą od siebie kadrowicz, aby ten świat stanowił wprawdzie chwilkę estetyczniejszy. Odnowione Gry Szkoleniowe Dla Niefinansistów dostarczyli Kilka minut później zasnęła w objęciach męża.
Już od długiego czasu czekał, aż boss narkotykowego gangu pojawi się w polu widzenia. Miesiące bezowocnej pracy miały zostać teraz odpłacone, a gry szkoleniowe. Patrzył przez moment na dozorcę i próbował sobie przypomnieć, od kiedy pan Władek tutaj pracuje, gry menedżerskie. Dozorca wyciągnął z kieszeni paczkę chusteczek jednorazowych i z przejęciem próbował nieco osuszyć swoją ofiarę, kiedy, minąwszy ich, Coach przekroczył próg budynku. Inspektor Kierownik stał w otwartych drzwiach swojego biura. Bardzo długo myślałem, co mogę zrobić, żeby nalać ci trochę oleju do łba, i wiesz co, a gry szkoleniowe. Co, ale gry dla handlowców. Nie przerwał przełożonemu. Ten jednak kontynuował. Chłopak ma potencjał. Tylko jest trochę niedoświadczony.
Wiesz, że jestem mniej wydajny w duecie. Te bliskie współprace zawsze źle się kończą. To powiedziawszy, Kierownik wstał i gestem ręki przywołał kogoś do pokoju. Oczywiście wymamrotał Coach, ciężko podnosząc się z krzesła. zapytał Kierownik, podchodząc do drzwi.
Miło mi pana poznać zaczął Sikorski. Coach Dużo słyszałem o twoich osiągnięciach. No chodź, młody. Od tego momentu młody pozostał Młodym na czas ich współpracy. Podążył za Coachem. Pomieszczenie wydało się Młodemu wyjątkowo szare w porównaniu z chociażby biurem inspektora. W pomieszczeniu znajdował się jeden metalowy, szeroki regał, wypełniony książkami i segregatorami, proste biurko z czterema szuflzawodniki, z czego jedna zamykana na klucz. Na blacie stała ramka ze zdjęciem, telefon, stary pecet i prywatny MacBook, który jako jedyny współczesno-technologiczny element pokoju przypominał o obecnym, dwudziestym pierwszym wieku.
Na wąskim parapecie pod oknem stała przymierająca pragnieniem juka. Mogę zapytać, skąd jesteś Coach. Później na Pradze, czy gry menedżerskie. Szukając w nim elementu potwierdzającego poczytalność partnera i dającego pretekst do rozpoczęcia normalnej, ludzkiej rozmowy, spojrzał na stojące na biurku zdjęcie. Nie jestem otwartym typem, nie umiem, nie lubię pracować we dwójkę, na gry szkoleniowe. Jeśli masz do powiedzenia coś związanego ze sprawą, to możemy pogadać, jeśli masz inny temat gadaj z chłopakami obok, to moja grupa dochodzeniowa. No tak. Sytuacja, w której jesteśmy, wcale nie jest mi na rękę, ale skoro już jest, jak jest, będę się starał, żeby to tu wskazywał wymiennie na siebie i Młodego jakoś pracowało, więc przejdźmy od razu do sprawy. Okej Młody uśmiechnął się, pocierając ręce. Masz to ogarnąć na wczoraj, i gry szkoleniowe. Coach, gry dla handlowców.
Pierwsza próba ucieczki zakończyła się porażką. Czy możemy najpierw wstąpić na chwilę do mnie. Swoją drogą, to miło, że nie wkopałeś pana Władka w żadne kłopoty powiedział komisarz, zamykając za sobą pokój. Zajrzał przez szybę do pomieszczenia obok, zapukał w szkło i uniósł dłoń w geście powitania. Nie wszedł jednak do środka. Młody zauważył na twarzach przesiadujących tam funkcjonariuszy pewne zmieszanie; zaskoczenie niespodziewanym gestem i brakiem większego kontaktu. Podążył za komisarzem, który szybko przeszedł przez cały wydział, nie zatrzymując się i z nikim nie rozmawiając. Gdzie zaparkowałeś. Przyjechałem rowerem. Kpisz. Nie odpowiedział Młody, wskazując dłonią na samotną, stojącą między samochodami kolarzówkę. Coach patrzył na niego z niedowierzaniem. Zapytał jeszcze raz dla pewności. Serio, rowerem. Podał adres, przy którym mieszkał.
Komisarz milczał przez chwilę, jakby zastanawiając się od czego zacząć. Postanowił, że zacznie od podstaw, i gry negocjacyjne. Nazywają go Wilkiem Nie zadaje się z dilerami bezpośrednio. Gang przejmuje nowy towar. W końcu Młody wskazał na apartamentowiec po lewej. Zapewne Dyrektorka już wiedziała o genialnym planie .
Mieszkasz w czymś takim, a nie masz samochodu. zapytał Coach. To gdzie mieszka ten twój znajomy. Przecież był już przesłuchiwany. Wprawdzie nasłuchał się już o Coachu tego i owego, o jego osiągnięciach, akcjach i nieprzebieraniu w środkach od czasu do czasu. Teraz, gdy dzieliła ich jedynie skrzynia biegów i czekały miesiące współpracy, uświadomił sobie, jak bardzo różnią się od siebie. Młody nigdy dotąd nikogo nie postrzelił, nigdy nie był postrzelony, nigdy też nie prowadził dochodzenia; słuchał przełożonych, postępował ostrożnie, planując wszystko za wczasu i nie wychodząc poza ramy protokołów. jasne, oczywiste, przewidywalne jak działania jego samego. Sumiennie spisywał raporty, nocami analizował przestępcze kroki, potrafił poświęcić życie prywatne, które już dawno odsunął na dalszy plan I był z tego dumny.
Musisz mówić ich językiem, przestrzegać ich zasad. Wizyty w więzieniach wprawiały Coacha w niewygodne samopoczucie. Z więzieniami jednak sprawa nie była jednoznaczna. Toteż ów prokurator, dopóki nie zebrał wystarczających dowodów świadczących o winie, nigdy nie wychodził naprzód z aktem oskarżenia. Na domiar tego wszystkiego, komisarz uważał, że więzienia nie spełniają dobrze swojej roli.
Jedyne co robią, to tymczasowo izolują zepsute dusze od społeczeństwa, w którym i tak przyjdzie im żyć po odbyciu kary. Policjanci weszli do środka. Kajdanki nie będą potrzebne oznajmił komisarz. Splótł dłonie, jakby trzymał w nich broń i celując w komisarza, powiedział z rozmarzeniem. Powiedziałem już twoim sukom wszystko, co wiem. Ściany są tu dość grube Coach spojrzał na strażnika, stojącego przy drzwiach, i skinął.
Proszę, jak gry szkoleniowe. syczał Zegarmistrz przez zaciśnięte zęby. To gadaj Most Żelazny w Tomaszowie. Zegarmistrz milczał, więc Coach uniósł go lekko i ponownie, z pełną siłą, rzucił go na blat. Tak. Będzie sprawdzał towar. Szczegóły ustalają tuż przed przerzutem.